Vorig jaar bestond uit schrijven, schrijven, schrijven...
In 2022 kwamen er vier boeken van me uit bij twee uitgeverijen: Drie delen van de Rekenmysteries De Noorse Schat, Midden in de Wildernis en Race door Europa. Daarnaast verscheen het prentenboek Een Beetje Bang. Dit laatste boek is zelfs genomineerd voor de Libris Mooiste Boekomslag, supertrots!
Deze vier boeken waren gelijk de eerste boeken die ik ooit heb uitgebracht. Nou ja, tenzij je reken- en wiskundeboeken meetelt. Daarvan heb ik er in het afgelopen decennia meerdere geschreven in een team. Maar sommen schrijven is toch iets anders dan verhalen creëren.
Een beetje clickbait
Om de titel gelijk te nuanceren, ik schreef de boeken zeker niet allemaal in een jaar. De eerste versie van de Rekenmysteries schreef ik zelfs meer dan zes jaar geleden. Het was pas toen ik hardop durfde te zeggen dat ik een boek had geschreven, dat er schot in de zaak kwam. En dat moment brak aan in de eerste lockdown.
Mijn man en ik moesten thuiswerken met twee kleine kinderen. Hij stond supervroeg op en ik werkte 's avonds door, zodat we beiden onze uren konden maken. Onze dreumes en peuter lagen eindelijk in bed en ik zou eigenlijk een wiskundetoets moeten maken. Alleen wilde mijn hoofd niet meer. Iets anders ging ook niet: sporten kon niet, langs vrienden gaan kon niet, zelfs de bioscoop was dicht. Dus ik zocht eens door mijn oude mappen heen, op zoek naar een game of iets anders leuks om te doen.
Uit het stof, herrijst een manuscript!
Daar staarde mijn oude manuscript mij aan. Ooit geschreven als oefening voor een cursus kinderboeken schrijven in een ver, heel ver verleden. Ik bedacht me weer hoeveel verhalen ik vroeger verzon en schreef en hoeveel boeken ik verslond. Ik las het door en maakte een paar verbeteringen. Het was niet eens zo slecht, toch?
De volgende dag kon ik het manuscript niet uit mijn hoofd zetten. Zou ik er iets mee kunnen? Zou iemand het willen lezen? Met lood in mijn schoenen, vroeg ik een bevriende collega of ze eens een stukje wilde lezen. Dat wilde ze wel. Mijn klotsende oksels waren het daar niet helemaal mee eens, maar zo begon het.
Afwijzing na afwijzing
Hierna volgde een periode van ruim een jaar waarin ik steeds meer met schrijven deed. Ik volgde (weer) een schrijfcursus, ik schreef een heel manuscript en gooide het weg en ik nam een schrijfcoach in de arm om de kneepjes van het vak te leren. Na vele uren schrijven en schaven had ik twee manuscripten waar ik trots op was. Deel 1 van de Rekenmysteries en een kinderboek over mijn geboorteland, Zweden. Ik dacht toen dat het zware werk achter de rug was. Ha.
Dat was tot ik mijn eerste brief naar de uitgever schreef. En mijn eerste afwijzing kreeg. Daarna volgden er nog een en nog een. Ik snapte er niks van. Ging dit ooit nog goedkomen?
Terug naar de tekentafel
Iets werkte dus niet. Ik besloot om weer eens de stoute schoenen aan te trekken en om hulp te vragen. Met klotsende oksels schreef ik een bevriende docent aan, of ze alsjeblieft een stukje van mijn manuscript wilden voorleggen aan een aantal van haar leerlingen. Ook vroeg ik een medeschrijver of we aan proefleesruilen konden doen. Dit houdt in dat je iets van de ander proefleest in ruil voor het proeflezen van jouw werk. Daar kwam een hele bak feedback uit. Waaronder een aantal stevige opmerkingen, die het hele verhaal omver zouden gooien. En die me confronteerden met wat ik nog niet goed kon. Bah, dat deed zeer, heel veel zeer.
Na een potje janken en een bak chocolade-ijs,
las ik de feedback nog eens door. Het deed nog steeds flink pijn, dus besloot ik elke dag één opmerking te behandelen. Dat was behapbaar en iets minder pijnlijk. Na een maand had ik me door de 52 opmerkingen geworsteld en schreef ik weer een uitgever aan. Deze keer kreeg ik een inhoudelijke reactie! Nog steeds een afwijzing, maar wel met concrete tips voor het verhaal en welk soort uitgeverij ik zou kunnen benaderen. Yes! Eindelijk deed ik een beetje mee in de schrijverswereld!
Lang verhaal, kort
Half 2021 kreeg ik eindelijk het verlossende bericht. Rekenmysteries deel 1 ging er komen! Yes! En o ja, of ik nog even alle zeventig opmerkingen wilde verwerken en nog twee delen kon schrijven in een jaar. Daar kwamen de klotsende oksels weer. Maar ook deze keer ging ik gewoon door en met een dikke lach op mijn gezicht. Mijn boek komt gewoon uit!
Gelukkig had ik al kladversies gemaakt voor de andere delen inclusief ideeën voor raadsels, anders weet ik niet of ik het gered had binnen een jaar. En toen was het elk vrij uurtje: schrijven, schrijven en nog meer schrijven. Ergens tussendoor schreef ik ook het prentenboek Een Beetje Bang en zo had ik op de valreep van 2023 vier boeken uitgegeven. Echt op de valreep, want Race door Europa kwam in december uit.
Geef nooit op!
Eerlijk gezegd weet ik zelf ook niet precies hoe het is gelukt, maar woordje voor woordje ontstonden de boeken! Ik kan langzaam steeds beter omgaan met feedback (alhoewel Ben&Jerry's nog steeds goed verdient aan mij) en er komen nog meer boeken aan. Al zullen dat er in 2023 zeker geen vier zijn, dat trek ik niet, hahaha.
Wil je meer weten over het #schrijversleven, omgaan met afwijzing en lachen om schrijfmemes? Volg dan @saar.schrijft op Instagram.